To już dwudziesty drugi.. Czas zleciał nam bardzo szybko, nawet nie zauważyłem. Związek znowu mi się sypał, albo tylko ja to tak odczuwałem, nie wiem. Moja natura każe się mną zajmować, podchodzić do mnie z uczuciem, a Hanz nie jest do tego przyzwyczajony.. Nie ważne, to są święta i z czy bez niego chcę je spędzić miło.
Ale ta druga opcja jest chujowa.
-Vern..-moja adoptowana, dziewięciomiesięczna córka tak szybko urosła.. Mimo to, wciąż miała w sobie coś z dziecka.
-Tak skarbie?-przyciągnąłem ją do siebie przytulając. Już dawno postanowiła nazywać mnie po imieniu.
-Kiedy wróci tato?-westchnąłem. Dziewczynke ciągnęło do niego zdecydowanie bardziej niż do mnie, ale nie byłem przez to zły. Raczej delikatnie zazdrosny.
-Jeśli chcesz, możesz go poszukać. Tylko nie oddalaj się za daleko, pamiętaj, że obok nas zasiedlili się ludzie.-pouczyłem ją wypuszczając z uścisku. Pomysł się jej spodobał, bo lubiła spędzać z nim czas nawet, jeśli było to tylko polowanie. Zaraz uciekła spod czujnego oka swojego ojca.; w ciszy przyglądałem się suficie przez następne dwadzieścia minut. W końcu jednak usłyszałem grupkę znajomych wychodzących z jaskini. Od razu rzuciłem się w ich kierunku.
-O, hej Ver!-rzuciła Luna przytulając się do mnie bokiem. Odwzajemniłem gest z uśmiechem.-Idziesz z nami?
-A mogę wiedzieć gdzie?-podejrzliwie przeciągnąłem wyrazy.-Znowu wymykacie się na piwo?
Zgodnie krzyknęli. Cała grupa składała się z Lunaris, Perish'a, Arish'a, Arixlon'a, Jasminy i Marque, na którą starałem się nie zwracać uwagi. Zgodziłem się chętnie, parawanem kierując się ku ludzkiemu światu.
_____
Siedem rozgadanych osób weszło do małego, ciemnego baru zamawiając po dwa piwa na sam początek. Narożnik ze stolikiem został przez nas pochwycony wręcz. Ludzie dookoła patrzyli na nas jak na wariatów, a to może dlatego, iż wielu z nas było śmiesznie ubranych. Ja sam siedziałem w przydługiej koszulce Hanza i spodniach do kolan, śmiejąc się w twarz zimie.
-Pośpiewajmy!-zaproponowała Jasmina rozglądając się. Przysunąłem się do niej jedyny chętny.-Trzy, dwa..
-Poczekajcie! Ja też!-ożywiła się Luna, a Marque nie patrząc na przeszłość zaczęła nucić. Arish mruczał pod nosem słowa jakiejś piosenki, ale i tak go zagłuszyliśmy.
-..Yooour a riddle, i can't seem to read.. your a fairytail!-fałszowaliśmy. W pewnym momencie zmieniliśmy nastrój na bardziej świąteczny.
-..All i want for chistmas, is youuuuu, beeejbe!
I gdyby nie pulsująca przyjemność w ciele od alkoholu, każdy z nas zirytowałby się podchodzącymi kelnerami z prośbą o ciszę. Teraz jednak to się nie liczyło, a trzy kolejne kufle piwa dawały o sobie znać.
-..Ver, chłopie..-zaczął Arix marudząc coś. Machnąłem ręką.
-Właśnie.. Gdzie ta słodzinka?-zainteresował się Arish.-Córeczka jak cukierek.
-Nooo!-wtórowała cała reszta. Spłonąłem rumieńcem.
-Nieznośny i rozpieszczony z niej bahor.-warknąłem zmieniając automatycznie swój sposób myślenia.-Dajcie spokój.
Wszyscy byli zdziwieni moim zachowaniem, na pewno na trzeźwo by się zezłościli, teraz byli ciekawscy.
-Przecież tak za nią biegasz.. Czym cie denerwuje?-wypytała Luna. Spiorunowałem spojrzeniem jednego z gości klubu który zbliżył się z uśmiechem spoglądając na mnie. Odpuścił sobie.
-Kiedy jej nie było.. byłem jedynym oczkiem w głowie Hanza.-syczałem.-Teraz jestem kimś w rodzaju niańki i brata. Z resztą, daje jej każdą chwilę, a ta i tak ma mnie gdzieś! Woli ojca który jest w kółko zajęty..
-Tak sądzisz?-usłyszeliśmy nad głowami. Stał tam Hanz z założonymi rękoma na klatce. Zamarłem, a trzeźwość jakby sama powróciła, chociażby w połowie. Pokręcił głową.-Powinieneś się najpierw zastanowić, zanim coś powiesz.
I już go nie było. Chłód jego głosu zmroził wszystkich pokolei, ale najbardziej zamartwiona była Luna.
-Ver..-zaczęła, ale jej przerwałem.
-To nic takiego.
_____
Wróciłem do jaskini około trzeciej nad ranem. Spotkałem uroczy widok-mała leżała wtulona w tatę, ze zmarszczonymi brewkami. Gdyby nie taksujące spojrzenie mężczyzny byłbym w stanie powiedzieć, że nic się nie zmieniło.
-Słońce..-mruknąłem.-..to nie tak, byłem poirytowany, nie myślę w ten spos..
-Nie chce twoich tłumaczeń. I nie waż się tu pochodzić.-dodał gdy zacząłem iść w ich stronę.-Powinieneś się wstydzić.
Spuściłem wzrok, czując się podle. Pokiwałem głową, rozumiejąc jego złość. Już bez słowa ruszyłem do fotela, a tam skuliłem się jak tylko mogłem. Jedyny plus był taki, że fotel był odwrócony plecami do łóżka i dzięki temu nie musiałem czuć jego wzroku na sobie.
_____
Zbudziło mnie głaszczenie po policzku. Niechętnie otworzyłem oczy napotykając twarz chłopaka.
-Przepraszam, byłem za ostry..-wyszeptał zapewne by nie zbudzić Eve.-Powinienem się tobą więcej zajmować.
-To nie tak!-powiedziałem głośniej.-Mówiłem w..
-Vern.-tym razem głos był rozkazujący.-Nie przerywaj mi. Będzie tak jak zawsze, będę się starał.
Przytulił mnie lekko. Wystarczyło pare sekund żebym i ja wtulił się w niego mocno.
-Wystarczy, że nie będziesz mnie szpiegował, a to ułatwi życie. No i częściej gdzieś wychodźmy..
-Oczywiście.-był rozbawiony.
Zaprowadził mnie do łóżka, gdzie mogłem położyć się razem z nimi.
Następnego dnia zaczęły się przygotowania do świąt..
